zuchten over geesten

een fenomeen wat mij laatst tebinnen schoot is de geestfotografie. iets wat eens in de zoveel tijd weer eens opduikt als een compilatiefilm op youtube, met de nodige kinderhoofden verborgen op de achtergrond van een in een schooluniform gekleed vriendinnengroepje uit japan. deze foto's zijn vaak afkomstig van mensen die er 'heilig' van overtuigd zijn dat geesten onder ons zijn en zij zien foto- (en soms ook video-) opnamen als het bewijs. zelf ben ik niet overtuigd van het bestaan van geesten en de mogelijkheid om ze vast te leggen op film.



het viel mij op hoe ik in mijn tekst over de adem, het zuchten, omschrijvingen gebruik die overeen komen met deze verschijningen van overledenen, deze geesten van ons geweten. zij vertegenwoordigen, zij symboliseren iets van angst, schuldgvoel, verdriet, een schaduw die over ons heen hangt. aan de andere kant kunnen zij ook een gevoel van bescherming geven, iemand die over ons waakt. deze dubbele eigenschappen passen goed bij mijn onderwerp, dus ook deze vorm van fotografie ga ik proberen te dubliceren/imiteren.

verder zuchten..

om nog even door te gaan op het zuchten. het heeft in zich de sfeer van een geest. een ontsnapping aan het lichamelijke. het is iets wat wij in ons dragen, wat wij inhaleren en exhaleren en als wij exhaleren wordt deze geest zichtbaar, hoorbaar, voelbaar en ook tastbaar. wij laten hem los en voelen ons vrijer in het proces ervan. tasten wij dan verder in het hele geestenrijk van de adem en de levenskracht, dan zie ik iets treurigs. een melancholische wereld van opgaan in het niets, in de vergetelheid raken. wij laten de zucht los en hij verdwijnt, hij neemt met zich mee stukje van ons, van gedachten en emoties.

zuchten

gespannen, wat te denken van slapen, ogen dicht, nachtrust, dromen, ontspannen. die opluchtende, afrondende, leegmakende zucht. aan het einde van je dag, je inspanningen, je gedachten, alles vergeten, leegte, niets. zucht.. na het einde van de werled als alles af is en gedaan, klaar.
verzuchten, bij het zien wat je raakt; verdriet, schoonheid, zonlicht, vuurwerk, regenbuien, muziek, dans, weerzien, nostalgie, zee, liefde, (in-/ont) spanning, (film-) emotie, honger, dorst, rook, uitputting, kunst.
zuchten, in- uitademen, snuiven, puffen, gapen, ademen.

zucht
ademen

ik zal dit persoonlijk proberen te benaderen, mijn eigen werk te duiden. wat doe ik en waarom, wat bevalt me en wat wil ik veranderen? wat is mijn utopie, wat verlang ik van mezelf? mijn werk is gemaakt op gevoel van van vorm esthetiek en tonen. ik verzamel en pik dingen op, ik laat ze op me afkomen en pas ze naar mijn zin in een kader, een compositie die in elkaar steekt zoals ikzelf kijk. ik hecht me niet gauw aan een onderwerp, ik ben afwezig, afzijdig. ik plan, ik hou dingen bij. ik hou eigenlijk niet van onverwachte dingen.

veilig
geborgen
houvast
tijdsplanning
schema's
lijstjes
duidelijkheid
orde
netheid
schoon

associaties met mijn eigen werk:

huis, thuis, huiselijkheid - veiligheid - geborgenheid
dreiging, angst - kwijtraken - verliezen - vernieling
afstand - distantiering - voorbereiding - beschermd - indekken.
routines - (alle-)dagelijkse dingen - houvast - triest, troosteloos.
afwezigheid van mensen - van gedachten
dromerig - geen vaste vorm - afzijdig
drang tot zware en donkere gedachten en beelden, moeite met luchtigheid.
misantropie - jaloezie, wrok, jegens de onwetenden, gezegend met domheid en simpele blijdschap

ik zal moeten lostlaten, overgeven, toegeven aan chaos, absurditeit, vervorming. dat zal me vrijheid geven. ik zou eens met het licht mee kunnen kijken, in plaats van ertegenin en altijd alleen maar schaduwen en silhouetten van mensen te zien. maar ik moet niet onderschatten wat de waarde van mijn moeilijke eigenschappen zijn, dat ze me aanzetten tot werken, tot een doel, een missie, mijn ambitie en moraal hooghouden, niet gemakzuchtig worden. maar ook voldoen aan de behoeften van anderen, zorgzaam en open van geest blijven.

.

laat ik om te beginnen even doorwijzen naar mijn textblog