om nog even door te gaan op het zuchten. het heeft in zich de sfeer van een geest. een ontsnapping aan het lichamelijke. het is iets wat wij in ons dragen, wat wij inhaleren en exhaleren en als wij exhaleren wordt deze geest zichtbaar, hoorbaar, voelbaar en ook tastbaar. wij laten hem los en voelen ons vrijer in het proces ervan. tasten wij dan verder in het hele geestenrijk van de adem en de levenskracht, dan zie ik iets treurigs. een melancholische wereld van opgaan in het niets, in de vergetelheid raken. wij laten de zucht los en hij verdwijnt, hij neemt met zich mee stukje van ons, van gedachten en emoties.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten